Serie: Penryn & the End of Days #1
Genre: Young Adult, Fantasy
Gepubliceerd: mei 2013
Waardering: ★★★★★
Add to Goodreads
It's been six weeks since the angels of the apocalypse destroyed the world as we know it. Only pockets of humanity remain. Savage street gangs rule the day while fear and superstition rule the night. When angels fly away with a helpless girl, her seventeen-year-old sister Penryn will do anything to get her back...
2 Jaar heb ik gewacht. 2 Lange jaren waarin ik bij elke lovende recensie die ik tegen kwam regelmatig heb gedacht ‘zal ik maar gewoon . . . ?’. Maar nee, ik hield vol tot de serie compleet was want ik had zo het vermoeden dat ik na het eerste boek geen geduld op zou kunnen brengen om te wachten op de volgende. Nou, al die lovende reviewers hebben gelijk gehad en ik ook, want na dit boek moet ik gewoon gelijk door.
Tijdens het lezen moest ik heel even terug denken aan Agel van L.A. Weatherly want de Engelen in die serie zijn ook slecht, maar dat is dan ook de enige overeenkomst. Angelfall is gruwelijker en veel somberder.
De wereld ligt in duigen. Er is niets over van de moderne, georganiseerde wereld waarin wij leven en de Engelen zijn nu de heersers. Ze hebben een groot gedeelte van de mensheid vermoord en degenen die het overleefd hebben proberen op allerlei manieren de Engelen te behagen of worden gebruikt voor de meest afschuwelijke experimenten. Paige, het jonge, gehandicapte zusje van Penryn is meegenomen door de Engelen en Penryn rust niet voor ze haar terug heeft. Ze stuit op een gewonde Engel en besluit dat hij degene is die haar moet helpen haar zusje terug te krijgen. Of ze hem nu moet martelen of niet, hij zal haar helpen.
Penryn is een personage naar mijn hart. Ze is kick ass en getraind in verschillende vechtsporten, maar ze kent ook haar grenzen. Het is vooral haar lef dat haar voortdrijft. Ze weet dat ze kan vechten, ze weet wat ze doet als ze het tegen tegenstanders opneemt, maar ze weet ook dat die tegenstanders vaak te veel of te hoog gegrepen zijn, en ondanks dat zet ze door en probeert te redden wat er te redden valt. En ze komt soms met ideeën die je in lachen doen uitbarsten. Ik noem alleen even de Engelen vleugels en dan weet iedereen die dit boek gelezen heeft vast wel wat ik bedoel.
Raffe . . . wat moet je zeggen van deze prachtige, gebroken Engel? Is hij goed of is hij slecht? Ik neig naar het eerste want hij helpt Penryn elke keer wanneer het fout dreigt te lopen, maar is dat uit nobelheid omdat Penryn hem ook een paar keer heeft geholpen of omdat hij haar echt wil helpen?
En dan hebben we ook nog de moeder van Penryn. Ze is niet constant aanwezig maar duikt op de meest onverwachte momenten en plekken op. In een ander verhaal en een andere setting zou ik waarschijnlijk gezegd hebben: haar personage voegt niks toe, maar in dit geval past ze er goed in en voegt zeker iets toe: humor, mysterie maar ook afschuw over wat Penryn en haar zusje mee hebben moeten maken door haar psychische stoornis.
En de schrijfstijl? Die is gewoon . . . . . WOW! Susan Ee verstaat de kunst om je tussen de regels door het verhaal te vertellen en dat is zoooo geweldig! Geen overbodige uitleg, geen overbodige toevoegingen . . . ik vind het grote klasse!
0 Comments