Titel: Bloodlines
Schrijfster: Richelle Mead
Serie: Bloodlines #1
Genre: Young Adult, Vampiers, Magie
Gepubliceerd: augustus 2011
Taal: Engels
Waardering: ★★★★☆
Add to Goodreads
Blood doesn't lie...

Sydney is an alchemist, one of a group of humans who dabble in magic and serve to bridge the worlds of human and vampires. They protect vampire secrets - and human lives. When Sydney is torn from her bed in the middle of the night, at first she thinks she's still being punished for her complicated alliance with dhampir Rose Hathaway. But what unfolds is far worse. Jill Dragomir - the sister of Moroi Queen Lissa Dragomir - is in mortal danger, and the Moroi must send her into hiding. To avoid a civil war, Sydney is called upon to act as Jill's guardian and protector, posing as her roommate in the last place anyone would think to look for vampire royalty - a human boarding school in Palm Springs, California. But instead of finding safety at Amberwood Prep, Sydney discovers the drama is only just beginning...

Na Vampire Academy is Bloodlines een beetje een tegenvaller.
Ik was zo gewend aan de actie in de wereld van de Dhampirs, Moroi, en Strigoi dat deze daarmee in vergelijking verschrikkelijk saai was.

Dat wil niet zeggen dat ik deze niet met plezier gelezen heb, echt wel, maar ik had gewoon meer actie, meer spanning en sensatie verwacht.
Eigenlijk mag ik ze natuurlijk helemaal niet met elkaar vergelijken want ik wist wel dat Sydney een heel ander personage is dan Rose. Sydney houd niet van geweld maar moet het hebben van haar scherpe verstand en enorme database aan kennis, maar toch . . . . .
Ik houd van een stoere, kick ass heldin die iedereen die haar of haar naasten bedreigt een kopje kleiner maakt en die vond ik in Rose; een heldin naar mijn smaak. En ook al is Sydney dat niet, ze is wel een personage die ik steeds leuker ben gaan vinden.
Haar koele, zelfverzekerde houding wanneer het aankomt op Alchemist zaken is zo in strijd met haar onzekerheid over haar sociale vaardigheden dat ze af en toe gewoon aandoenlijk is. En Adrian maakt die onzekerheid alleen maar erger door zijn plagende, grappige opmerkingen erover.

Vond ik hem in Vampire Academy al leuk, in dit boek ben ik hem nog meer gaan waarderen.
Hij is nog dezelfde nietsnut, lijkt niets serieus te nemen, houd er een paar ongezonde verslavingen op na en weet je met zijn pittige, sarcastische en soms vreemde uitspraken steeds weer aan het lachen te krijgen. Die onverschillige houding is een façade die na zijn breuk met Rose nog een tikkeltje erger geworden is, maar ik vermoed dat we in de loop van deze serie een hele andere jongen naar boven zullen zien komen en daar kijk ik vol spanning naar uit.

De enige echte spannende actie scene maakt pijnlijk duidelijk hoe onbekwaam Sydney, en ook Adrian, zijn in het verdedigen van zichzelf en anderen. Het was eigenlijk wel hilarisch hoe ze probeerden elkaar te helpen maar van de wal in de sloot terecht kwamen.

Dat ik niet zo genoten heb van dit boek als dat ik gehoopt had wil niet zeggen dat ik niet verder ga met deze serie. Integendeel, ik ben al begonnen in deel 2 . . . . .
Binnenkort dus meer over deze serie.